🎭 سینما برای دانش‌آموز، تئاتر برای فردا؛ پیوند آموزش و هنر در روز دانش‌آموز
مهدی مولائی:
روز دانش‌آموز تنها یک مناسبت تقویمی نیست؛ فرصتی است برای بازاندیشی در مفهوم آموزش، تربیت و پرورش نسل آینده. در جهان امروز که آموزش صرفاً به حفظ و انتقال دانش محدود نیست، هنر می‌تواند نقشی کلیدی در پرورش تفکر خلاق، رشد شخصیتی و شکل‌گیری هویت اجتماعی دانش‌آموزان ایفا کند. از میان شاخه‌های گوناگون هنری، سینما و تئاتر جایگاهی ویژه در نظام آموزشی نوین دارند؛ زیرا هر دو بر پایه‌ی روایت، تجربه و هم‌دلی بنا شده‌اند.
سینما؛ آینه یادگیری نوین
سینما، زبانی جهانی است که فراتر از واژه‌ها سخن می‌گوید. فیلم‌های آموزشی و تربیتی می‌توانند ذهن نوجوان را به سفرهایی ببرند که هیچ کتاب درسی قادر به انجام آن نیست. تماشای فیلم، فرصتی است برای درک زندگی از زاویه‌ی دید دیگران؛ تجربه‌ی شکست و پیروزی، درک احساسات و مواجهه با چالش‌های اخلاقی و انسانی.
در سال‌های اخیر، بسیاری از مدارس در کشورهای پیشرفته از فیلم به‌عنوان ابزار یادگیری فعال استفاده می‌کنند. فیلم‌های مستند علمی، درام‌های اجتماعی یا آثار سینمایی الهام‌بخش می‌توانند به عنوان مکمل آموزش رسمی، تفکر انتقادی را در میان دانش‌آموزان تقویت کنند. در ایران نیز برنامه‌هایی همچون «سینما در مدرسه» می‌تواند این تجربه را گسترش دهد.
تئاتر؛ تمرین زندگی در صحنه
تئاتر، برخلاف سینما که مخاطب در آن تماشاگر است، هنر مشارکتی است. دانش‌آموز وقتی در قالب شخصیت‌های نمایشی قرار می‌گیرد، تمرین هم‌دلی، گفت‌وگو، مسئولیت‌پذیری و خلاقیت را در محیطی زنده تجربه می‌کند. اجرای تئاتر در مدارس نه تنها به رشد مهارت‌های زبانی و اجتماعی کمک می‌کند، بلکه موجب افزایش اعتماد به نفس و کاهش اضطراب در میان نوجوانان می‌شود.
به تعبیر یکی از کارگردانان آموزشی، «کلاس درسی که در آن نمایش اجرا می‌شود، دیگر کلاس نیست؛ آزمایشگاهی برای کشف انسان است.»
پیوند آموزش و هنر
در روز دانش‌آموز، توجه به سینما و تئاتر می‌تواند نماد بازگشت آموزش به معنای اصیل آن باشد: یاد دادن زندگی، نه فقط اطلاعات. این دو هنر، پلی میان تخیل و تفکرند؛ راهی برای تبدیل دانستن به فهمیدن و فهمیدن به زیستن.
وقتی آموزش از قالب‌های خشک و نظری بیرون می‌آید و با تصویر و حرکت و احساس همراه می‌شود، دانش‌آموز دیگر تنها یادگیرنده‌ی منفعل نیست؛ او به خالق معنا تبدیل می‌شود.
نگاهی به آینده
آموزش و پرورش فردا باید مبتنی بر گفت‌وگو با هنر باشد. «مدرسه سینما و تئاتر» می‌تواند به عنوان یک طرح ملی، زمینه‌ساز پرورش نسلی شود که نه تنها می‌آموزد، بلکه می‌اندیشد، می‌سازد و احساس می‌کند.
اگر سینما ذهن دانش‌آموز را به پرواز درآورد و تئاتر به او جسارت بیان ببخشد، آینده از آن نسلی خواهد بود که علم و احساس، تفکر و تخیل، و آموزش و هنر را در کنار هم معنا می‌کند.
