یک دستورکار جهانی برای سالهای ۲۰۲۵–۲۰۲۸: ارتقاء، ارائه و حفاظت از سلامت «قسمت نهم»
این شامل تعهدات برای تقویت مقررات بینالمللی بهداشت (۲۰۰۵) و ایجاد توافقنامههای بینالمللی در زمینه پیشگیری، آمادگی و پاسخ به پاندمیها است.
نتیجه مشترک ۵.۱. کاهش خطرات فوریتهای بهداشتی ناشی از همه خطرات و کاهش اثرات آنها
راهبردهای ویژه هر خطر بهروز و تطبیق داده خواهند شد تا از طریق ارزیابیهای پویا از تهدیدات و آسیبپذیریها، خطرات فوریتهای بهداشتی کاهش یابند، همراه با بازبینی و تطبیق مداوم برنامههای ویژه هر خطر.
برنامهها و راهنماییهای آمادگی متناسب، نیازهای متنوع جوامعی را که با تهدیدات محیطی برای سلامت مواجه هستند، به ویژه تهدیداتی که توسط تغییرات اقلیمی شدت یافتهاند، مانند بلایای طبیعی و بحرانهای امنیت غذایی، پوشش خواهند داد. اطلاعات پیچیده به راهکارهای عملی سادهسازی خواهند شد.
کلید این رویکرد، گسترش مداخلات سلامت جمعیت و محیط زیست از طریق رویکرد یک سلامت خواهد بود، از جمله توسعه واکسیناسیون، پیشگیری و کنترل عفونت، کنترل ناقلین، بهداشت آب و فاضلاب23 و اقدامات ایمنی غذایی، همچنین برنامههایی که بیماریهای مستعد اپیدمی و پاندمی را هدف قرار میدهند.
از مداخلات مقابله با مقاومت میکروبی نیز حمایت خواهد شد، از جمله از طریق بهبود تشخیصهای کمهزینه، دسترسی به داروهای ضد میکروب با کیفیت و مقرون به صرفه و ترویج استفاده مسئولانه از آنتیبیوتیکها.
ضروری است که مشارکت و رهبری جامعه تقویت شود و دسترسی عادلانه به واکسنها و دیگر محصولات ضروری، به ویژه برای افراد در شرایط آسیبپذیر و حاشیهای، در اولویت قرار گیرد.
همچنین توانمندسازی جوامع با ارتباطات مؤثر ریسک و استراتژیهای مبتنی بر شواهد برای مقابله با اطلاعات نادرست و گمراهکننده اهمیت دارد.
اقدامات بهداشت عمومی متناسب با ریسک، در صورت لزوم، برای تجمعات عمومی، سفر و تجارت توسعه داده خواهند شد، همراه با پیشرفتهای عملی در ایمنی زیستی و امنیت زیستی که همچنین از کارکنان بهداشت و بیماران محافظت میکنند.
با توجه به اینکه کارکنان بهداشت در خط مقدم فوریتهای بهداشتی قرار دارند، اقدامات پیشگیری و کنترل عفونت برای محافظت از آنها نیز تقویت خواهد شد.
این نتیجه نیازمند همکاری قوی میانبخشی، بسیج و هماهنگی شبکههای فنی تخصصی، تقویت تابآوری جامعه و نوآوری مستمر است.
این اقدامات خطرات ناشی از همه تهدیدات بهداشتی را کاهش میدهند و در عین حال اطمینان حاصل میکنند که جوامع و سیستمهای بهداشتی بهتر مجهز و آماده مدیریت آنها هستند.
نتیجه مشترک ۵.۲. آمادگی، آمادهباش و تابآوری در برابر فوریتهای بهداشتی تقویت شد
برنامههای عملیاتی ملی اولویتدار برای امنیت بهداشت ایجاد خواهند شد، بهطور منظم بهروز میشوند و با مقررات بینالمللی بهداشت (۲۰۰۵) هماهنگ خواهند شد. این برنامهها با هدف تقویت ظرفیتهای اساسی برای آمادگی و پاسخ به فوریتهای بهداشتی طراحی میشوند و از شبکههای تخصصی و ابزارهای مبتنی بر شواهد استفاده خواهند کرد.
برنامهها و راهنماییهای آمادهباش به تهدیدات خاص میپردازند، مانند تهدیدات مرتبط با بلایای طبیعی، بحرانهای غذایی و قحطیها، آب و هوای شدید و دیگر رویدادهای شدید ناشی از تغییرات اقلیمی، همراه با ارزیابی و پایش مستمر تهدیدات.
تأکید بر تقویت نیروی کار فوریتها، حمایت از تابآوری سیستمهای بهداشتی برای اطمینان از ارائه مراقبت ایمن و قابل گسترش در شرایط اضطراری و تقویت نهادهای کلیدی بهداشت عمومی و بالینی خواهد بود.
این شامل پایش یکپارچه بیماریها، تهدیدات و آسیبپذیریها؛ تقویت ظرفیتهای تشخیصی و آزمایشگاهی؛ افزایش تواناییهای پایش پاتوژن و ژنومی؛ و سیستمهای مکمل مانند پایش فاضلاب خواهد بود.
حمایت از تقویت سیستمهای بهداشتی بر تضمین ظرفیت آنها برای جذب، انطباق یا تحول در مواجهه با شوکها متمرکز خواهد شد.
هماهنگی در تمام بخشها و ذینفعان مرتبط برای ارتقای دسترسی عادلانه به اقدامات پزشکی مقابلهای و اطمینان از ظرفیت حفظ خدمات ضروری بهداشتی و تغذیهای در شرایط اضطراری تشدید خواهد شد.
